hidżab

Myśląc o stroju muzułmańskich kobiet, nasuwa się nam pierwsze skojarzenie, w którym widzimy kobietę zasłaniającą całe ciało, szczelnie owiniętą w ciemną płachtę, postać jedynie z postury przypominającą kobietę. Taki wizerunek jest niezwykle skontrastowany, zwłaszcza w krajach europejskich, gdzie kobiety w letnie dni spacerują po plażach w skąpym bikini albo kusych spodenkach i bluzkach, które więcej odsłaniają, niż zakrywają. Ubranie kobiet muzułmańskich różni się w zależności od tego, gdzie kobieta mieszka, jakie zasady tam panują oraz jakie jej rodzina ma poglądy na kwestię odzieży.

Co noszą kobiety islamu?

W większości krajów wystarczy, kiedy kobieta zakryje włosy.  W innych konieczne jest, by zakrywała także twarz, w tych najbardziej restrykcyjnych miejscach musi mieć także zasłonę na oczy. Obostrzenia, w stosunku do stroju kobiet, przez niektórych traktowane jest jako wyraz troski, inni zaś uważają to za niewolniczy obowiązek

Oto cztery główne rodzaje tradycyjnego ubioru muzułmanek:

  • burka
  • nikab,
  • czador,
  • hidżab.

Problematyczne burki

Burki to najbardziej restrykcyjny ubiór muzułmanki, nazywany też haikiem. Noszą je głównie starsze i zamężne kobiety. Jednak w czasach, kiedy w Afganistanie władzę przejęli talibowie kobieta musiała je nosić, inaczej naraziłaby się na śmiertelne niebezpieczeństwo. Burka jest bezkształtną suknią zabezpieczającą całe kobiece ciało przed męskimi spojrzeniami. Zakrywa szczelnie nie tylko sylwetkę, ale także włosy, twarz i oczy. Kobiety patrzą przez specjalną siatkę. Wiele kobiet do dziś nosi burkę ze względów religijnych oraz dla własnego bezpieczeństwa. Burka występuje w różnych stonowanych kolorach, jednak najczęściej noszona jest w kolorze czarnym. W Europie, ze względu na strach przed zamachami terrorystycznymi, burki zostały w niektórych krajach zakazane.

Tajemnice nikabu

To materiał zasłaniający twarz. Występuje w dwóch wersjach: połowicznej, kiedy pozostawia odkryte czoło i oczy oraz całkowitej, gdy twarz jest całkowicie zasłonięta i posiada otwory na oczy. W wielu krajach zachodnich jest zakazana, a jej stosowanie jest karane mandatami.

Różne wersje hidżabu

Pod pojęciem hidżabu kryją się wszystkie nakrycia głowy kobiety. Jest on jednak bardziej liberalny niż burka, gdyż jego zadaniem jest zasłonięcie  szyi i piersi, ale twarz i oczy są wolne od jakichkolwiek ograniczeń. Ten ubiór muzułmanek występują w różnych kolorach. Noszą je wszystkie przedstawicielki płci pięknej po osiągnięciu dojrzałości płciowej w miejscach publicznych, w towarzystwie mężczyzn i kobiet nie-muzułmanek.  Są różne opcję hidżabu:

  • szajla to ubiór muzułmanki, który lekko odsłania włosy
  • al-amira to dwie chusty: jedna zakrywa głowę, druga szyję i ramiona
  • chimar jest długą chustą spływającą do pasa (zakładana do modlitwy lub podczas pielgrzymki do Mekki)

Kto nosi czador?

Czador jest ubraniem kobiet muzułmańskich mieszkających głównie w Iranie. Przypomina worek nakładany przez głowę na całe ciało, nie zakrywa jednak twarzy. Występuje przede wszystkim w ciemnych kolorach, dostępne są także jaśniejsze barwy i różne wzory.

strój muzułmanki
Źródło: Pixabay.com

Plażowe burkini

Ubranie kobiet muzułmańskich przystosowane jest także do wysokich temperatur i wakacji. Burkini to ubiór muzułmanek zasłaniający całe ciało prócz stóp, dłoni i twarzy. Wykonane jest z poliestru i pozwala kobietom na korzystanie z morskich kąpieli.

Miasto a wieś

Czasy jednak się zmieniają i w wielkich miastach zarówno islamskich, jak i europejskich coraz częściej kobiety rezygnują z tradycyjnego ubioru muzułmanki. Przestają zakrywać całe ciało, osłaniają się jednak nieco szerszymi ubraniami, które nie podkreślają kształtów. Często prócz szerokich sukienek czy spódnic sięgających do samej ziemi spotkamy także dziewczęta noszące luźne spodnie. Jednak większość kobiet zachowuje tradycję zasłaniania włosów, szyi i dekoltu, śmiało jednak pokazują oczy i twarz. W niewielkich konserwatywnych wioskach, gdzie odgórnie narzucony jest obowiązek noszenia burki, kobiety poddają się temu nakazowi, by nie narażać się na niebezpieczeństwo.

Źródło: